ธรรมได้...ไม่จำกัดอายุ

CHANGE  in-your-life เรื่อง ปราริชาติ ปลื้มจิตต์ตระกูล

ธรรมได้...ไม่จำกัดอายุ

น้องกร เด็กวัดป่าตัวน้อยๆ  

     ใช้ใจของเราว่าสมควรจะพูดอย่างไรทำอย่างไร ใจที่ถูกฝึกฝนมาตลอดรวมทั้งจิตวิญญาณของเรานั้นมีความเมตตาต่อทุกคน โดยเฉพาะเด็กๆ  จุดมุ่งหมายคือ ต้องการให้เด็กคนนี้เป็นคนดี สิ่งเหล่านี้ซึมซับมาจากหลวงปู่สาคร ธัมมาวุโธพระอาจารย์ผู้ก่อตั้งวัดป่ามณีกาญจน์แห่งนี้ ซึ่งเป็นวัดป่าในเมือง เราเคยเป็นพระติดตามท่าน  ท่านเมตตาต่อญาติโยม เมตตาเด็กๆ ที่มากับครอบครัว  โครงการของเราที่ประสบความสำเร็จเพราะหลวงปู่บอกว่า “การบ่มเพาะอบรมนั้นยิ่งเด็กเท่าไรยิ่งดี ได้เด็กเข้าวัด เราจะได้ทั้งครอบครัวเขาเลย” คำกล่าวนี้ พระอาจารย์อำนวย จิตตสังวโร เจ้าอาวาสวัดป่ามณีกาญจน์ บอกเล่ากับผู้เขียนซึ่งเดินทางมาทำบุญที่นี่ และทุกครั้งจะอมยิ้มสะดุดตาในความน่ารักบวกความน่าเอ็นดู กับภาพหนูน้อยวัยสองขวบ นามว่า “น้องกร “ซึ่งมักจะนั่งอยู่บนตักหลวงพ่อเป็นประจำ มาร่วมปลูกรัก ปลูกธรรมกัน เพราะธรรมได้...ไม่จำกัดอายุค่ะ

     “น้องกรเป็นเด็กโชคดี คุณแม่เขารักลูกมากและมีเวลาให้ ต้องขอบคุณแม่เขาที่เอาเด็กมาป้อนให้เราทุกวัน เป็นตัวอย่างที่ดี ตอนเช้าจะเหนื่อยมากเพราะต้องรีบเอาลูกมาส่ง น้องกรเองก็มีลักษณะนิสัยมาทางนี้ ตั้งแต่หัดเดินเมื่อเข้ามาคลุกคลีกับพระ หกโมงเช้าพระท่านขึ้นรถไปบินฑบาตรก็เฝ้ามอง เมื่อเริ่มเดินได้ก็ตามไปด้วย อาจารย์พาไปครั้งแรกคิดไว้หากทำไม่ได้ก็จะให้คนขับรถดูแล แต่เขาทำได้ตั้งแต่วันแรกจนถึงวันนี้เป็นเวลาปีกว่าแล้ว ทำเป็นประจำทุกวัน  จากการช่วยหิ้วถุงกับข้าวถุงเดียวไม่ล้มเดินเตาะแตะๆ วันที่สองหกล้มเพราะถือสองถุง ความดีใจและความเผลอของเด็กในการทรงตัว! หันมาหาอาจารย์เร็วไปหน่อยถุงกับข้าวเหวี่ยงน้องกรล้ม อาจารย์เห็นแล้วและได้เรียนรู้ลักษณะของเด็กล้มว่า...ตอนนี้จะเข้าไปยุ่งอะไรกับเขาไม่ได้เลยนะ ถ้าเราเข้าไปปลอบใจจะผิดทันที ! จะทำให้เขาอ่อนแอ เขายกมือขึ้นเรียกอาจารย์พูดยังไม่ค่อยชัด เดินไปหาเห็นตาแดงๆ บอกว่า ล้มเอง ก็ลุกเองสิ อาจารย์จะรีบไปวัด แล้วเดินหันหลังแต่แอบชำเลืองดู เขาเห็นอาจารย์เดิน ไม่มีเวลาร้องไห้ต้องรีบลุก ถือถุงวิ่งตามมา...ช่วงเวลานั้นจิตใจกำลังอ่อนแอมาก เราต้องพลิกให้เขามีกำลังสู้ขึ้นมาทันที”

     น้องกรฝึกไม่ยาก เข้าข่าย ไม้อ่อนดัดง่าย โอกาสดีกว่าเด็กอื่นๆ เพราะเข้าวัดมาตั้งแต่ตัวเล็กๆ นอนแบเบาะอยู่ที่นี่ การได้ยินได้ฟัง มองเห็นในสิ่งที่ดี เขาบันทึกไว้ในใจของเขา แม้ยังพูดไม่ได้แต่สิ่งดีเข้าไปข้างใน กิริยาที่แสดงออกมาตั้งแต่เริ่มคลานแล้ว จะคลานเข้ามาหาพระ มาหัดเดินที่วัด เดินเกาะไปเกาะมา ชื่นชมมองดูพระ ตรงกับคำสอน ว่า โคจรและอโคจร...สถานที่ควรไปไม่ควรไป เด็กบางคนอาจมาวัดป่าวิ่งซนเล่น ไม่เชื่อฟังอะไรเลย อาจารย์จะบอกให้ปล่อยเขาครั้งแรก แต่มองดูอยู่นะ เมื่อเริ่มซึมซับเข้าไป ครั้งที่สองสามเริ่มดีขึ้นๆ ต่อไปก็มานั่งสมาธิได้ เฝ้าดูตลอดให้ความสนใจในทุกคน

     วัดป่ามณีกาญจน์ก่อตั้งมา 11 ปีแล้ว แต่ละปีจะมีการบวชสามเณรภาคฤดูร้อน ทุกเทอมปีละ 2 ครั้งจำนวน 100 รูปหรือ 150 รูปบ้าง เราทำงานอย่างมีความสุข เพราะเด็กคือเด็ก สิ่งที่เราได้คือกำลังใจบวกพลังใจ เพราะครอบครัวพวกเขาดีขึ้น มีความสุขขึ้น อาจารย์ถึงได้บอกว่าใครเข้าโครงการนี้รับประกันตลอดชีวิตเอามาคืนได้เลย ผลงานคือ ไม่มีใครเอามาคืนเลยแสดงว่าดีทั้งหมด ขณะที่ให้เด็กๆ ซึ่งมาวัดนั่งสมาธิกันจะพยายามสอนพ่อแม่เขาบ้างว่า “ในครอบครัวควรมีกฎกติกาในบ้านบ้าง สัก 5 นาทีหรือ 10 นาทีเพราะจะมีคุณค่ามากเป็นการเริ่มต้นชีวิตให้เขา เป็นสิ่งเปรียบเทียบระหว่างความคึกคะนอง กับความสงบให้เขามีตัวเลือกบ้างว่า ความสงบนั่งสมาธิก็หาความสุขได้ ไม่จำเป็นต้องวิ่งเล่นหรือเรียกร้องอะไรมากมาย”

      การจะนำเด็กมาบวชที่วัดป่าของเราไม่ได้ระบุอายุ แต่ขอให้ช่วยเหลือตัวเองได้แล้ว เพราะพระพุทธเจ้าท่านไม่ได้กำหนดอายุนะ  คนที่จะบวชได้ คือ ต้องใช้ไม้ค้อนไปไล่อีกาได้ หมายถึง เมื่อมีอีกาบินลงมาจิกข้าวสามารถใช้เด็กไปไล่อีกาได้  พูดรู้เรื่อง ใช้งานได้ พูดรู้เรื่องนั่นเอง ให้ช่วยเหลือตัวเองได้  สิ่งต่างๆ เราจะป้อนให้เอง เมื่อเด็กเข้ามาวัดครอบครัวของเขาก็จะเข้ามาด้วย ปฏิปทาหรือความเห็นไปในทางเดียวกัน ได้ยินได้ฟังเหมือนๆ กัน เป็นประเด็นหลัก ตรงกับธรรมะหรือคนโบราณเรียกว่า ลงเรือลำเดียวกัน ครอบครัวเดียวกัน ก็จะมีจิตใจช่วยกันถ่อช่วยกันพาย การเข้าวัดทำกิจกรรมร่วมกันครอบครัวจะมีความสุข มีพลังขึ้น พลังแห่งความรักที่มีอยู่ เราจะช่วยกระตุ้นให้ความรักแสดงออกมาทางคำพูดหรือกิริยาให้ได้

     “ธรรมะคือธรรมชาติ พระพุทธเจ้าพ่อแม่ครูอาจารย์นำเอาธรรมชาติมาสอนเรา บางคนยังไม่มีธรรมะเป็นธรรมชาติ ยังไม่เข้าถึงแก่นของธรรมชาติ ด้วยกิเลสมันขวางอยู่ สอนแบบธรรมดา คือ ทำดีก็ดี เหตุดีผลดี”คนเราต้องมีความหวังในชีวิต ตราบใดที่ยังมีลมหายใจ  อย่าท้อแท้ ทำปัจจุบันให้ดีที่สุด ไม่ต้องคิดมาก  ขณะที่ยังมีลมหายใจจงพัฒนาทั้งภายในและภายนอกให้เรียบร้อย มีโอกาสก็รีบทำให้ดีที่สุด สำหรับ