ถนนอ้อมหลังพุทธมณฑลเป็นถนนชนบทที่ร่มรื่น มีต้นไม้สองข้างทางเขียวขจีงดงาม บางช่วงถนนเหมือนอุโมงค์ต้นไม้ เป็นพื้นที่ที่มีคนมาเดินออกกำลังกาย และขี่จักรยาน เพราะมีรถผ่านไปมาไม่หนาแน่น

ตั้งแต่เดือนธันวาคม 2563เป็นต้นมา เริ่มมีการให้เอกชนมาตัดต้นไม้ คนที่มาตัดต้นไม้ไม่ใช่รุกขกร แต่น่าจะเป็นคนมาตัดเอาไม้ไปขาย และอาจจะเพื่อนำไปใช้เป็นเชื้อเพลิงชีวมวล เพราะเห็นมีการเลื่อยไม้เป็นท่อนฟืนวางเรียงบนรถอย่างเป็นระเบียบและใช้เครื่องยนตร์มาบดกิ่งไม้ใส่รถเป็นคันๆไป

ดิฉันเพิ่งเคยเห็นการมาตัดต้นไม้จนเหี้ยนเตียนขนาดนี้ ในพื้นที่บริเวณนี้เป็นปีแรก ดิฉันเคยถามเจ้าหน้าที่ในพุทธมณฑลว่าตัดทำไม เจ้าหน้าที่ตอบว่าเพื่อให้แตกกิ่งใหม่ การตัดเพื่อให้แตกกิ่งใหม่ควรตัดในช่วงต้นหน้าฝน ไม่ใช่มาตัดในช่วงแล้งแบบนี้ และการตัดโดยคนขายไม้ ไม่ใช่รุกขกร น่าเป็นห่วงต้นไม้จะตาย แม้จะอยู่ริมคลองก็ตาม

การตัดต้นไม้ครั้งนี้ไม่ทราบว่าเป็นการให้สัมปทานเอกชนมาตัดไม้ไปใช้ประโยชน์ หรือเป็นการจ้างตัด แต่ดูแล้วทำท่าจะตัดตลอดเส้นทางสายนี้ ซึ่งมีระยะทางไม่ต่ำกว่า 5 กิโลเมตร

 

 

 

 

เมื่อ2-3วันก่อน ดิฉันพบเจ้าหน้าที่มาคุมการตัดต้นไม้อีก ก็เลยจอดรถถามว่า ทำไมมาตัดช่วงนี้ที่ฝุ่น PM 2.5 เกินค่ามาตรฐานสูงมาก ควรปล่อยให้ต้นไม้ช่วยกรองฝุ่นมากกว่า เพราะมีคนมาออกกำลังกายทั้งเดิน วิ่ง และขี่จักรยาน เจ้าหน้าที่ไม่ตอบอะไร อ้างว่าเป็นเรื่องของสำนักพุทธศาสนาแห่งชาติ ที่พุทธมณฑล

ดิฉันขอใช้พื้นที่นี้ขอร้องทางสำนักพุทธศาสนาแห่งชาติที่พุทธมณฑลโปรดให้หยุดการตัดต้นไม้ในช่วงนี้ และการตัดต้นไม้ควรให้รุกขกรมาดูแล ไม่ใช่ให้คนซื้อขายไม้ทำเชื้อเพลิงมาตัดแบบนี้ เป็นที่น่าเสียดายต้นไม้เป็นอย่างยิ่ง

สมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์แห่งวัดญาณเวศกวัน ซึ่งอยู่ละแวกพุทธมณฑลเคยกล่าวถ้อยคำในพุทธพจน์ว่า ”ถิ่นรมณีย์คือมีน้ำอุดม และร่มรื่นด้วยพฤกษา ชนเหล่าใดปลูกสวน ปลูกป่า สร้างสะพาน สร้างโรงเลี้ยงน้ำฯ บุญของคนเหล่านั้นย่อมเจริญในกาลทุกเมื่อทั้งกลางวันและกลางคืนแก่ชนเหล่านั้น และชนเหล่านั้นเป็นผู้ตั้งอยู่ในธรรม สมบูรณ์ด้วยศีล ย่อมต้องเป็นผู้ไปสู่ภพภูมิที่ดี”

ขอให้สำนักงานพุทธศาสนาแห่งชาติที่พุทธมณฑลซึ่งเป็นผู้ดูแลอาณาบริเวณนี้ ช่วยรักษารมณีย์ตามพุทธพจน์กันเถอะ

รสนา โตสิตระกูล

3 กุมภาพันธ์ 2564