CHANGE Heal the World
เรื่อง โค้ชสุรชัย โคตมี วิทยากร/นักเขียนรักษ์โลก
https://www.facebook.com/Coachsurachai

ขยะประเทศไทยกับเป้าหมายที่มองไม่เห็น?

เมื่อเดือนสิงหาคมที่ผ่านมารัฐบาลเกาหลีใต้ประกาศใช้หลอดดูดน้ำที่ทำจากข้าวอย่างเป็นทางการทั้งประเทศ เนื่องจากในแต่ละปีมีการทิ้งขยะหลอดพลาสติกปีละประมาณหมื่นล้านหลอด และตกค้างอยู่บนโลกนานถึง500 ปี โดยมีเป้าหมายภายในปี 2027(พ.ศ.2570) จะไม่มีหลอดพลาสติกและในเวลาเดียวก็พยายามในการพัฒนาให้เป็นบรรจุภัณฑ์ใส่อาหารเครื่องดื่ม เพื่อจัดการปัญหาขยะพลาสติกตกค้างบนโลก ซึ่งเป็นการใช้แป้งจากข้าว 70%และแป้งมันสำปะหลัง30% สิ่งที่เกาหลีใต้ทำนั้นเกิดจากวิสัยทัศน์ของผู้บริหารประเทศไทศและการเอาจริงเอาจังในการแก้ไขปัญหาขยะมูลฝอยที่กำลังทวีความรุนแรงขึ้นทุกวันและต้องใช้งบประมาณอันเป็นเงินภาษีของประชาชนจำนวนมหาศาลในการจัดการขยะ ในขณะเดียวกันเกาหลีใต้มีความมุ่งมั่นในการสื่อสารกับประชาชนโดยใช้เทคโนโลยีให้เกิดประโยชน์สูงสุด

สำหรับประเทศไทยที่ประกาศเป็นยุคไทยแลนด์ 4.0 ทำอะไรได้บ้างในการที่จะสื่อสารข้อมูลที่เป็นประโยชน์กับประชาชน จริงๆแล้วมันไม่ใช่ว่าทำได้หรือทำไม่ได้ มันอยู่ที่ว่าคิดที่จะทำหรือเปล่า ที่ผ่านเราใช้งบประมาณในเรื่องของการจัดการขยะแบบตามแผนงบรายจ่ายแต่ละปี เอาแบบว่าให้มีงานทำกัน ให้มีงบมาลงทำโครงการกันไปเรื่อยๆปีต่อปี แต่ต้องยอมรับความจริงว่ายังไม่มียุคไหนเลยที่จะแก้ปัญหาอย่างจริงจังและรูปธรรม ยังอยู่ในขั้นตอนการทำงานแบบ “ลูบหน้าปัดจมูก”

นอกจากนี้ยังมีอีกหลายประเทศที่รัฐบาลมีความตระหนักถึงปัญหาและหาแนวทางจัดการขยะอย่างเป็นรูปธรรมและประสบความสำเร็จกลายเป็นที่ศึกษาดูงานให้กับหลายๆประเทศในโลก ซึ่งประเทศที่มีการเดินศึกษาดูงานและใช้เงินมหาศาลในการเดินทางก็คงหนีไม่พ้นประเทศไทย เราดูงานกันเป็นสิบยี่สิบปี แต่ไม่มีการเปลี่ยนแปลง สงสัยเป็นเพราะคนที่ไป “ดูงาน” มีหน้าที่แค่ไป “ดูงาน” ไม่ใช่คนที่จะทำงาน มันจึงไม่ต่างกับการเอาเงินภาษีประชาชนไปเที่ยวต่างประเทศกันชิลๆ

ประเทศสวีเดน สอนให้คนในประเทศคัดแยกขยะอย่างละเอียดถูกต้องตามประเภทที่จะนำไปจัดการ จนสามารถเอาขยะมาเป็นเชื้อผลิตกระแสไฟฟ้าให้คนในประเทศได้ใช้ มาตั้งแต่ 70 ปีที่แล้ว ทุกวันนี้สวีเดนต้องนำขยะปีละ800,000 ตัน นั่นเพราะคนในประเทศมีเป้าหมายที่ชัดเจนคือให้บ้านเมือง ปราศจากมลพิษ มีคุณภาพชีวิตที่ดี ทุกคนจึงยึดมั่นในเป้าหมายและช่วยกันลงมือทำทุกส่วน จนประสบความสำเร็จตราบทุกวันนี้...เขาทำมาแล้ว 70 ปี วันนี้บ้านเรายังประท้วงกันอยู่ เดินประท้วงตามๆกันไปแต่ก็ไม่ได้ช่วยกันหาทางออก